Bory Tucholskie to piękny i doświadczony przez historie region. To właśnie tędy wiódł szlak armii napoleońskiej, ciągnącej na wschód. Później pruscy koloniści karczowali puszczę, wydzierając jej najżyźniejsze kawałki gleby. Nie oszczędził borów także wiek XX, kiedy to obszar pogranicza do Prus Wschodnich był łakomym kąskiem dla rzeszy. Trwający w zagrożeniu z czasem wyludniał się, by w trakcie II wojny światowej stać się polem walk z okupantem. Dziś stanowi oazę spokoju, w ktorej można odpocząć od gwaru miasta.
W regionie tym niepodzielnie panuje bór, nadając mu swoisty i dostojny charakter. Jednostajny z pozoru, kryje w sobie wiele przyrodniczych tajemnic...
Licznie występują tu sosny, które maja małe wymagania glebowe: rosną na podłożu lekkim, piaszczystym, dobrze znoszą wiatr, mróz czy suszę. Wśród tych pięknych drzew zadomowiły się brzozy, a na glebach piaszczysto- gliniastych rosną dęby, jesiony, klony i lipy. W ich cieniu skrywają się wrzosy,borówki, mchy i porosty. Lasy mieszane stanowią doskonałe siedlisko dla grzybów kapeluszowych. Obok często spotykanych borowików i maślaków można tu znaleźć rzadkiego sromotnika bezwstydnego lub smardza.
Bory Tucholskie przecinają meandrujące rzeki: Brda i Wda. Kajakując ich szlakiem, dostrzeżemy bogactwo świata zwierząt.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz