Na południe od granicy Słowińskiego parku narodowego, nad dolina rzeki Łupawy, znajduje się Rowokół, góra o wysokości 115m n. p. m. Jest to wzniesienie moreny czołowej usypanej kilkanaście tysięcy lat temu przez lądolód Skandynawski. Zbocza Rowokołu porośnięte są lasem mieszanym, a sama góra objęta jest ochroną jako leśno- krajobrazowy rezerwat częściowy. Jej nazwa pochodzi z języka skandynawskiego i składa się z dwóch członów: rewe i kol. Pierwszy z nich wywodzi się że staro nordyckiego ref( skała, rafa, mielizna), natomiast drugi wiąże się ze staronordyckim kollr( okrągły szczyt, wierzchołek, czaszka). Legenda głosi, iż pewna księżniczka chciała skryć się tu przed światem i rozkazała wybudować na górze wierzę,w której zamieszkała. W okół wierzy wykopano głęboki rów i otoczono ostrokołem. Po rowie nie ma dziś śladu, pozostała tylko nazwa nawiązująca do owych wyrażeń. Człowiek pojawił się tu kilka tysięcy lat temu. Wiadomo, że góra od wieków była miejscem świętym zarówno dla pogan, jak i chrześcijan. Na Górę Skruchy, jak ją nazywano ciągnęły pielgrzymki. Już we wczesnym średniowieczu na wierzchołku zbudowano kaplicę św. Mikołaja, patrona ludzi morza: rybaków, marynarzy i piratów. Znajdował się w niej cudowny obraz Matki Boskiej. Niestety budowla została spalona w połowie XVI wieku, w okresie reformacji. U podnóża Rowokołu w XIII wieku powstała miejscowość Smołdzino. Jeszcze w XIX stuleciu zamieszkiwali ja Słowińcy- grupa etniczna bliska językowa i kulturowo Kaszubom. Od 1969r. we wsi mieszczą się:Siedziba Słowńskiego Parku Narodowego oraz Muzeum Przyrodnicze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz